فناوری بادبادک مانند برای تولید برق از طریق قدرت جزر و مدی استفاده می شود

سیستم مینستو بر اساس ایده استفاده از یک سیستم بادبادک مانند در محیط های دریایی است.

مینستو

یک پروژه انرژی جزر و مدی واقع در جزایر فارو ، ارسال برق به شبکه را آغاز کرده است ، در آخرین نمونه نحوه استقرار و استفاده از فن آوری های دریایی در سراسر جهان.

سیستم کوچک بادبادک 100 کیلوواتی ، معروف به DG100 ، در ماه اکتبر نصب شد و فعالیت های راه اندازی آن همزمان آغاز شد.

در اوایل این هفته مینستو – شرکتی که دفتر مرکزی آن در گوتنبرگ سوئد است – در اطلاعیه ای اعلام کرد که برق به عنوان بخشی از قرارداد خرید برق با شرکت برق فاروئی SEV به شبکه ارسال می شود.

این توسعه در تنگه وستماناسوند ، در شمال غربی جزایر فارو واقع شده است ، مجمع الجزایر واقع در شمال شرقی اقیانوس اطلس بین ایسلند و اسکاتلند.

فناوری Minesto مفهوم پرواز یک بادبادک بدلکار را گرفته و برای تولید برق آن را به آب منتقل می کند.

این کار را با مهار جریان زیر آب ، که باعث ایجاد نیروی بالابری هیدرودینامیکی در بالهای “بادبادک” می شود ، ایجاد می کند.

سیستم کنترل آن و سکان های هدایت بادبادک را به شکل هشت مسیر حرکت می دهد. هنگام حرکت ، آب از طریق توربین سیستم جریان می یابد و باعث تولید برق می شود.

هاكون جورهوس ، مدیرعامل SEV ، در بیانیه ای كه روز سه شنبه صادر شد ، گفت: “اگرچه این هنوز به صورت آزمایشی است ، ما اطمینان داریم كه انرژی جزر و مد نقش مهمی در تولید برق پایدار فاروئی خواهد داشت.”

وی افزود: “بر خلاف سایر منابع پایدار ، انرژی جزر و مد قابل پیش بینی است” و ادعا كرد كه این امر باعث پایداری بیشتر از منابع دیگر مانند انرژی باد می شود.

‘ظرفیت بالقوه بالا’

با نگاه به جلو ، SEV و Minesto قصد دارند سیستم های مقیاس ریز شبکه و ابزار مبتنی بر فناوری فعلی مورد استفاده را توسعه دهند.

جزایر فارو یکی از چندین مکانی است که اکنون به دنبال توسعه سیستم های انرژی تجدید پذیر دریایی است.

مجمع الجزایر دیگری که در سواحل شمالی اسکاتلند واقع شده است ، اورکنی ، به عنوان مثال مرکز انرژی دریایی اروپا است. همانطور که شناخته شده است ، EMEC به عنوان مرکزی برای توسعه دهندگان انرژی موج و جزر و مد برای آزمایش و ارزیابی فناوری های خود در دریای آزاد عمل می کند.

در ایالات متحده ، پروژه انرژی جزیره روزولت جزیره روزدان پاور ، در رودخانه ایست نیویورک ، از سال 2002 در حال توسعه است. در اواخر اکتبر ، با نصب یک آرایه قدرت جزر و مدی متشکل از سه توربین ، این طرح یک قدم دیگر به جلو برداشت.

و در حالی که برنامه های بزرگی برای بخش تجدیدپذیر مبتنی بر دریا وجود دارد – اتحادیه اروپا خواهان 40 گیگاوات انرژی اقیانوس مانند انرژی جزر و مدی و موجی تا سال 2050 است ، از 13 مگاوات امروز – طیف وسیعی از چالش ها در مورد توسعه و گسترش وجود دارد از فن آوری

آژانس بین المللی انرژی فن آوری های دریایی را دارای “پتانسیل بزرگ” توصیف کرده است اما اضافه می کند که برای “امکان کاهش هزینه های ناشی از راه اندازی کارخانه های بزرگتر تجاری” پشتیبانی سیاسی اضافی برای تحقیق ، طراحی و توسعه مورد نیاز است.

این صنعت برای جبران سایر منابع تثبیت شده انرژی های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و باد نیز راهی طولانی در پیش دارد.

طبق گزارش Ocean Energy Europe ، سال گذشته ، فقط 1.52 مگاوات (مگاوات) ظرفیت جریان جزر و مدی در اروپا اضافه شده است. برای انرژی موج ، اضافات 0.6 مگاوات بود.

طبق داده های گردآوری شده توسط WindEurope ، برای قرار دادن این اعداد ، کشورهای اروپایی در سال 2019 بیش از 3.6 گیگاوات ظرفیت باد دریایی نصب کرده اند.