کاهش ناگهانی تولید توسط اوپک و متحدانش باعث افزایش قیمت نفت شد – و تحلیلگران می گویند که واردکنندگان بزرگ نفت مانند هند، ژاپن و کره جنوبی، همانطور که برخی پیش بینی کرده اند، اگر قیمت ها به 100 دلار در هر بشکه برسد، بیشترین درد را احساس خواهند کرد.

روز یکشنبه، اوپک پلاس از کاهش تولید 1.16 میلیون بشکه در روز خبر داد، اقدامی که بازارهای نفت انتظارش را نداشتند.

پاول مولچانوف، مدیر عامل بانک سرمایه گذاری خصوصی ریموند جیمز، گفت: «این مالیات بر هر اقتصاد واردکننده نفت است.

مولچانوف گفت: “این ایالات متحده نیست که بیشترین درد را از نفت 100 دلاری احساس می کند، بلکه کشورهایی هستند که هیچ منبع نفتی داخلی ندارند: ژاپن، هند، آلمان، فرانسه … برخی از نمونه های بزرگ را نام ببریم.”

کاهش داوطلبانه کشورهای عضو کارتل نفت قرار است از ماه مه آغاز شود و تا پایان سال 2023 ادامه یابد. هم عربستان سعودی و هم روسیه تولید نفت خود را تا پایان سال جاری 500 هزار بشکه در روز کاهش خواهند داد، در حالی که سایر اعضای اوپک مانند کویت. عمان، عراق، الجزایر و قزاقستان نیز تولید را کاهش می دهند.

معاملات آتی نفت برنت آخرین بار با 0.57 درصد افزایش به 85.41 دلار در هر بشکه معامله شد، در حالی که معاملات آتی وست تگزاس اینترمدیت آمریکا 0.5 درصد به 81.11 دلار در هر بشکه رسید.

هنینگ گلایستاین، مدیر گروه اوراسیا، گفت: «مناطقی که بیشتر تحت تأثیر کاهش عرضه نفت و جهش قیمت نفت خام مربوطه قرار گرفتند، مناطقی هستند که وابستگی بالایی به واردات دارند و سهم بالایی از سوخت‌های فسیلی در سیستم‌های انرژی اولیه خود دارند.»

گلایستاین گفت: «اگرچه آنها هنوز از گاز روسیه با تخفیف سود می برند، اما از قیمت های بالای زغال سنگ و گاز آسیب می بینند.

اگر نفت بیشتر از این افزایش یابد، حتی کاهش قیمت نفت خام روسیه به رشد هند لطمه خواهد زد.»

ژاپن

نفت مهم ترین منبع انرژی در ژاپن است و حدود 40 درصد از کل انرژی آن را تشکیل می دهد.

آژانس بین‌المللی انرژی گفت: ژاپن با نداشتن تولید داخلی قابل توجه، به شدت به واردات نفت خام وابسته است و بین 80 تا 90 درصد آن از منطقه خاورمیانه وارد می‌شود.

کره جنوبی

به همین ترتیب برای کره جنوبی، طبق گفته شرکت تحقیقاتی مستقل Enerdata، نفت بخش اصلی نیاز انرژی آن را تشکیل می دهد.

مولچانوف خاطرنشان کرد: کره جنوبی و ایتالیا بیش از 75 درصد به نفت وارداتی وابسته هستند.

به گفته گلایستاین، اروپا و چین نیز «به شدت در معرض خطر» قرار دارند.

با این حال، وی افزود که قرار گرفتن در معرض چین به دلیل تولید داخلی نفت کمی کمتر است، در حالی که اروپا به عنوان یک کل عمدتاً به جای سوخت های فسیلی در ترکیب انرژی اولیه خود به هسته ای، زغال سنگ و گاز طبیعی متکی است.

مولچانوف گفت: برخی از بازارهای نوظهور که “قابلیت ارز خارجی برای حمایت از این واردات سوخت را ندارند” تحت تاثیر قیمت 100 دلاری قرار خواهند گرفت. وی از آرژانتین، ترکیه، آفریقای جنوبی و پاکستان به عنوان اقتصادهای بالقوه ای که ضربه خواهند خورد نام برد.

وی گفت که سریلانکا که در داخل کشور نفت تولید نمی کند و 100 درصد به واردات وابسته است نیز در معرض آسیب شدیدتری قرار دارد.

آمریتا سن، بنیانگذار انرژی اسپکتز، گفت: کشورهایی که کمترین ارز خارجی را دارند و واردکننده هستند، بیشترین آسیب را خواهند دید زیرا قیمت نفت بر اساس دلار آمریکا است.

با این حال، مولچانوف گفت، در حالی که 100 دلار در هر بشکه ممکن است در افق باشد، قیمت بالاتر ممکن است برای مدت طولانی باقی بماند و افزود که این “فلات دائمی” نخواهد بود.

او گفت: «در درازمدت، قیمت‌ها می‌تواند بیشتر با وضعیت فعلی ما مطابقت داشته باشد» – در منطقه حدود 80 تا 90 دلار یا بیشتر.

گلایستاین می‌گوید: «زمانی که نفت خام به بشکه‌ای ۱۰۰ دلار می‌رسد و برای مدتی در آنجا باقی می‌ماند، تولیدکنندگان را تشویق می‌کند تا واقعاً دوباره تولید را افزایش دهند.»