دو روز پس از عبور توفان لورا از طریق لوئیزیانا در ماه آگوست ، تامکا نلسون به مهد کودک مورد علاقه خود در دریاچه چارلز بازگشت تا آن را ویرانه ببیند. به زانو افتاد و هق هق گریه کرد.

طوفان بخشی از سقف را پاره کرد. در داخل ، سالها اسباب بازی ، صنایع دستی و اسناد مهم از بین رفت. هیچ چیز قابل نجات نبود و ساختمان مجبور به تخریب شد.

نلسون 40 ساله که 15 سال مراقبت روزانه آکادمی نلسون را اداره می کند ، گفت: “این ویرانگر بود. همه چیزهایی که من برای آنها کار کردم از بین رفته اند.” “من همه چیز را از دست دادم.”

نلسون موفق شد یک ساختمان اجاره ای پیدا کند و پس انداز خود را صرف ساخت یک فضای مهد کودک جدید کرد. اما بدون تأمین بودجه ایالتی و مهلت لازم برای تأیید اعتبار برای باز کردن فضا تا پایان سال ، نلسون می ترسد که وقت و هزینه اش تمام شود.

طوفان زتا در این هفته سواحل لوئیزیانا را شلیک کرد ، پنجمین طوفان نامیده شده که طی یک فصل طولانی و طاقت فرسا ، این ایالت را لرزاند. طوفان ها باعث نابودی خانه ها ، تخلیه گسترده اجباری و خاموش کردن برق برای هزاران نفر شده است. شهر طبقه کارگر دریاچه چارلز به ویژه در ماه اوت و اکتبر توسط طوفان های لورا و دلتا مورد ضربه شدید قرار گرفت. هزاران نفر هنوز آواره هستند.

در طی همه گیر شدن خطرناک ویروس کرونا ویروس جهانی و یکی از وحشیانه ترین فصول طوفان که ثبت شده است ، مردم در تلاشند تا خانه ها و مشاغل خود را بازسازی کنند – روندی عذاب آور که برای ساکنان لوئیزیانا به یک روال عادی تبدیل شده است.

برخی هفته ها با معاملات ناامیدکننده ادارات برای دریافت پول بیمه و کمک های دولتی تحمل کرده اند. برخی دیگر ناامیدانه به دنبال کمک برای تعمیر املاک خراب شده هستند ، اما با انتظار طولانی مدت برای تماس گیرندگان تقاضا روبرو می شوند ، برخی از آنها با آسیب به خانه های خود دست و پنجه نرم می کنند.

نلسون گفت: “شناختن جامعه من به من احتیاج دارد زیرا والدین باید به کار خود برگردند و کارگران من برای پرداخت قبض به کار خود احتیاج دارند. من ضرر می کنم.” “دعا می کنم جلو بروم.”

در میان این آشفتگی ، ساکنان لوئیزیانا خاطرات ناخوشایند از خرابی های گذشته را از طوفان های بزرگ مانند ریتا در سال 2005 بیان می کنند. آنها همچنین برای طوفان های آینده که با تغییر آب و هوا بیشتر و فاجعه بار می شوند ، آماده می شوند.

کامرون ، شهری در جنوب دریاچه چارلز ، در طی چند دهه گذشته توسط طوفان ها مخروبه شده است. براساس داده های سرشماری ایالات متحده ، پس از تحمل تخریب منطقه در اثر طوفان های ریتا و ایک در سال های 2005 و 2008 ، بسیاری از مردم آنجا را ترک کردند و جمعیت در پایان دهه تقریباً 80٪ کاهش یافت.

لورا کل خانه ها را خرد کرد و بیش از ده نفر را در کامرون کشت ، و شش هفته بعد دلتا تخریب بیشتری ایجاد کرد. ترکیبی از طوفان ها برای برخی از افراد دشوار بود که تشخیص دهند طوفان چه میزان خسارت وارد کرده است.

جنیفر پیکو 57 ساله و همسر مادام العمر کامرون اولین بار 15 سال پیش خانه خود را به ریتا از دست دادند. وقتی لورا امسال سقف خانه خود را منفجر کرد و پاره کرد ، زوجین آن را با یک سقف موقت جایگزین کردند. سپس دلتا وارد شد ، آن را پاره کرد و خانه را بیشتر آب گرفت.

آنها اکنون در یک RV زندگی می کنند و برای مدیریت تأسیسات محلی شیلات خود بدون برق و آب مناسب یا یخچال مناسب تلاش می کنند. با این حال ، پیکو اظهار داشت که آنها خوش شانس هستند زیرا خانه آنها بیمه است ، زیرا خانه های بسیاری از ساکنان در کامرون اینگونه نیست.

مشخص نیست که چند نفر از ساکنان کامرون پس از طوفان های امسال به دلیل افزایش تورم هزینه های ساخت و ساز و کدهای سختگیرانه ساخت و ساز ، قادر به ساخت مجدد خانه ها هستند.

پیکو گفت: “اینجا ویرانی کامل است.” “شما برمی گردید و چیزی ندارید. این دلخراش است.”

بر اساس برآورد شرکت تجزیه و تحلیل داده های املاک CoreLogic ، طوفان های اخیر حداقل 12 میلیارد دلار خسارت به املاک مسکونی و تجاری لوئیزیانا وارد کرده است. آژانس مدیریت اضطراری فدرال پیش از این بیش از 180 میلیون دلار کمک شخصی و خانگی برای قربانیان طوفان لورا تصویب کرده است.

کیتلین هولیر ، 32 ساله ، مادر چهار فرزند که درست در خارج از دریاچه چارلز زندگی می کند ، گفت که لورا در ماه آگوست خانه خود را خراب کرد. او و همسرش جرمی 33 ساله خانواده خود را به اردوگاهی موقت منتقل کردند که سرانجام توسط دلتا تخریب شد.

پس از هفته ها مذاکره با شرکت بیمه خود و اردو زدن در خانه دوستان ، سرانجام این خانواده برای چند ماه اجاره پول بیمه دریافت کردند و می توانند تعمیرات خانه خود را شروع کنند. اما آنها گفتند که پیمانکاران در حال حاضر بسیار نازک گسترش یافته اند.

هالیر گفت: “من خسته شده ام. این یک روند کند است و ما باید همه کارها را در خانه انجام دهیم.” در حالی که خانواده وی در محل اجاره نزدیک خانه اش مستقر شده اند ، هالیر نگران است که چگونه آوارگی بر دختران جوان او ، هفت ، پنج ، سه و یک ساله تأثیر گذاشته است. در طی روند حرکت ، او متوجه شده است دخترانش کمتر می خوابند و تحریک پذیرترند.

هولیر گفت: “استرس در کودکان به طور متفاوتی بروز می کند. مجبور به جابجایی بسیار زیاد ، آواره شدن و دیدن خانه خود از این طریق.” “ما در حال تلاش برای بازسازی و پیگیری کارهای مدرسه هستیم.”

درمورد آینده آینده ساکنان در مکانهای مستعد طوفان مانند کامرون و دریاچه چارلز عدم اطمینان وجود دارد. اما برخی از ساکنان متحمل خسارات عمیق نیز متعهد شده اند که در صورت تمکن مالی می توانند در آنجا بمانند.

نلسون ، صاحب مهد کودک ، در سال 2005 از نیواورلئان به دریاچه چارلز فرار کرد تا از طوفان کاترینا ، گروه 5 عظیم که 1800 نفر جان خود را از دست داد و 125 میلیارد دلار خسارت وارد کرد ، فرار کند.

سالها بعد ، نلسون نتایج لورا را از دست داد – از دست دادن تجارت خود ، بقایای خانه اش از یک درخت افتاده – و می گوید وقت آن است که به بازسازی جامعه کمک کنیم.

نلسون گفت: “ما برای شروع تازه به اینجا آمدیم … ما خیلی سخت کار کرده ایم.” “من به دریاچه چارلز پشت نمی کنم. ما می خواهیم مدتی اینجا باشیم.”