بن بست سقف بدهی فدرال و شبح رکود احتمالی در افق ممکن است به معنای زمان پرتلاطمی برای بازار سهام باشد – و این به ویژه برای بازنشستگانی که برای درآمد به سبد سرمایه گذاری خود متکی هستند نگران کننده است.

به طور کلی به بازنشستگان توصیه می شود که برخی از سهام را به عنوان بخشی از تخم لانه خود نگه دارند. سهام به عنوان یک موتور رشد بلندمدت عمل می‌کند و به غلبه بر تاثیر منفی تورم طی دهه‌های بازنشستگی کمک می‌کند، به گونه‌ای که پول نقد و اوراق قرضه معمولاً نمی‌توانند.

اما بیرون کشیدن بیش از حد پول از سهام در طول دوره های زیان پایدار می تواند برای بازنشستگان خطرناک باشد. این خطر به ویژه برای افرادی که به تازگی بازنشسته شده اند بسیار شدید است.

اطلاعات بیشتر از امور مالی شخصی:
بدهی کارت اعتباری نزدیک به 1 تریلیون دلار است
چگونه با سرمایه گذاری، بودجه بندی شروع کنیم
واقعاً به چه میزان پس انداز اضطراری نیاز دارید

خوشبختانه، راه هایی وجود دارد که بازنشستگان می توانند این خطر را کاهش دهند.

کریستین بنز، مدیر امور مالی شخصی و برنامه ریزی بازنشستگی در مورنینگ استار، گفت: «اگر بازنشسته شده باشید و از سبد خود برای هزینه های زندگی خود خارج شوید، واقعاً دو دفاع دارید.

یکی از این دفاع‌ها تغییر منبع برداشت است – برای مثال، برداشت از پول نقد یا اوراق قرضه به جای سهام. بنز گفت، در حالت ایده آل، بازنشستگان از نوعی دارایی استفاده می کنند که ارزش آن کاهش نیافته است.

این گاهی اوقات یک پیشنهاد سخت است: سال 2022 مورد نادری بود که سهام و اوراق قرضه هر دو متحمل ضررهای شدید شدند.

بنز گفت که دفاع دوم کاهش کل مبلغ دلاری است که بازنشستگان از سرمایه گذاری های خود خارج می کنند.

اصل موضوع اینجاست: وقتی بازار سهام عقب می نشیند، سرمایه گذاران باید سهام بیشتری را بفروشند تا همان سطح درآمد را ایجاد کنند. وقتی بازار در نهایت تثبیت می شود و نوسانات مثبت می شود، پرتفوی باند کمتری برای رشد خواهد داشت.

اگر بازنشستگان مراقب نباشند، این پویایی ممکن است باعث شود که آنها در سالهای آخر زندگی زودتر از آنچه انتظار می رود، بی پول شوند.

در اینجا یک راه برای فکر کردن در مورد آن وجود دارد: بازنشستگان اغلب میزان برداشت سالانه خود را به درصدی از پرتفوی خود می‌بندند، شاید در محدوده 3٪ تا 5٪.

به گفته دیوید بلانشت، رئیس، اگر یک بازنشسته پس از کاهش طولانی مدت سهام، به برداشت همان مبلغ دلاری از آن سبد ادامه دهد، آن سهم می‌تواند به 7 یا 8 درصد افزایش یابد – یک مقدار شاید ناپایدار که به طور ناخواسته پرتفوی را مختل می‌کند. تحقیقات بازنشستگی در PGIM، بازوی مدیریت سرمایه گذاری Prudential Financial.

او گفت که کلید انعطاف پذیری است، تا جایی که بازنشستگان اتاق تکان دادن دارند.

در اینجا اخطارهای زیادی وجود دارد.

برای مثال، عقب نشینی بازار سهام در کوتاه مدت تضمین نمی شود. قانونگذاران ایالات متحده ممکن است تا اوایل ژوئن به یک توافق سقف بدهی برسند و از هرج و مرج مالی احتمالی جلوگیری کنند.

و در حالی که اقتصاددانان فدرال رزرو انتظار دارند که ایالات متحده در اواخر سال جاری به سمت یک رکود خفیف متمایل شود، تضمینی نیست. در صورت تحقق رکود اقتصادی، بازار سهام عقب نشینی نمی کند. بر اساس تحلیل مورنینگ استار، در حالی که سهام اغلب در طول رکود کاهش می یابد، مواردی (مانند اوایل دهه 1980 و 1990) وجود دارد که این اتفاق نیفتاد.

علاوه بر این، تنظیم رفتار کناره‌گیری برای بازنشستگان جوان‌تر مهم‌تر است – به‌ویژه آن‌هایی که سالم‌تر هستند که انتظار دارند برای چندین دهه از تخم لانه‌شان ضربه بزنند.

این مثال از ریسک چارلز شواب را در نظر بگیرید که دو فرد تازه بازنشسته را با پرتفوی 1 میلیون دلاری و برداشت سالانه 50000 دلاری (تعدیل شده بر اساس تورم) مورد بررسی قرار می دهد.

تنها تفاوت بین آنها زمانی است که هر کدام 15 درصد از دست دادن پرتفوی را تجربه می کنند. یک نفر در دو سال اول بازنشستگی 15 درصد کاهش می یابد و پس از آن هر سال 6 درصد افزایش می یابد. دیگری دارای سود سالانه 6 درصدی برای نه سال اول، بازدهی منفی 15 درصدی در سال های 10 و 11 و سود سالانه 6 درصدی پس از آن است.

نکته اصلی این است: سرمایه‌گذار اول بعد از 18 سال بدون پول می‌ماند، در حالی که سرمایه‌گذار دوم حدود 400000 دلار باقی می‌ماند.

همچنین ممکن است برای برخی از بازنشستگان انعطاف پذیری نسبت به دیگران آسان تر باشد.

به عنوان مثال، برخی ممکن است تمام یا اکثر نیازهای خود (مانند هزینه های غذا و مسکن) را از منابع درآمد تضمین شده مانند تامین اجتماعی، مستمری یا مستمری پوشش دهند. آن‌ها ممکن است راحت‌تر بتوانند هزینه‌های سهام یا سبد سرمایه‌گذاری گسترده‌تری را کاهش دهند، اگر این هزینه‌ها عمدتاً فقط برای خریدهای اختیاری مانند تعطیلات و سرگرمی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

چندین رویکرد وجود دارد که بازنشستگان می‌توانند برای انعطاف‌پذیری در برداشت‌ها از آن استفاده کنند، مانند استراتژی «گاردریل» یا کنار گذاشتن تعدیل تورم در سال‌های پایین.

بلانشت گفت: در اینجا یک قانون ساده وجود دارد: استفاده از امید به زندگی شخصی برای تعیین اینکه آیا سال به سال مقدار مطمئنی پول برداشت می کنید یا خیر.

(محاسبه های آنلاین زیادی وجود دارند که تخمین می زنند چه مدت زندگی می کنید – و بنابراین تا چه مدت باید پس انداز بازنشستگی خود را دوام بیاورید. بلانشت تصویرگر طول عمر Actuaries را از آکادمی آکچوئری ها و انجمن آکچوئری های آمریکا توصیه می کند.)

محاسبه ساده است: 1 را بر امید به زندگی خود تقسیم کنید، که نقطه شروع معقولی (بر حسب درصد) برای برداشت امن پرتفوی به دست می دهد.

به عنوان مثال، اگر یک بازنشسته طول عمر خود را 20 سال تعیین کند، از این محاسبه استفاده می کند: 1/20 X 100. که نرخ برداشت 5٪ را به همراه دارد.

بلانشت گفت: «اندازه گیری دمای نرخ برداشت به صورت مداوم بسیار مهم است.